Antoni Demianowicz urodził się 1897 roku w Kiszyniowie. Po ukończeniu szkoły średniej, w 1916 r. rozpoczął naukę na Wydziale Rybackim w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego w Moskwie. W czasie okresu wojennego osiadł na pięć lat w domu rodzinnym, gdzie rozpoczął swoją przygodę z pszczelarstwem. W roku 1922 rozpoczął studia na kierunku zoologia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim. W 1932 r. uzyskał stopień doktora.
Zawarł związ
ek małżeński z Polką – Zofią Teską, prekursorką botaniki pszczelarskiej, przyjmując polskie obywatelstwo. Wspólnie z żoną Antoni Demianowicz prowadził badania naukowe, dzięki którym opracowali metodę otrzymywania miodów jednogatunkowych.
Pracował jako instruktor w lubelskim Związku Pszczelarzy, a wkrótce po tym jako inspektor pszczelarstwa przy Wojewódzkim Towarzystwie Kółek Rolniczych.
W 1934 r. odbył miesięczny staż naukowy w Szwajcarii poświęcony chorobom pszczół. W międzyczasie nawiązał współpracę z Rodziną Kolejową, organizacją społeczną, która m.in. upowszechniała pszczelarstwo wśród kolejarzy.
Dzięki tej organizacji w 1936 r. wydał słynny podręcznik „Pszczoły: ich życie i hodowla”. W roku 1945 zorganizował Instytut Pszczelarski w Lublinie, włączony następnie do krakowskiego Instytutu Zootechniki.
Demianowicz w latach 1946-1950 prowadził wykłady zlecone z pszczelarstwa na Wydziale Rolnym i Weterynaryjnym UMCS. W 1945 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.
To właśnie Antoni Demianowicz w październiku 1945 r. wygłosił wykład inauguracyjny w czasie pierwszego, uroczystego rozpoczęcia roku szkolnego w Liceum Pszczelarskim, gdzie do 1950 r. był nauczycielem (źródło:https://pszczelawola.edu.pl/historia-szkoly/).
U schyłku kariery zawodowej wrócił do Lublina, obejmując w październiku 1966 r. pierwszą w kraju Katedrę Pszczelarstwa na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej. W 1968 przeszedł na emeryturę.
Antoni Demianowicz napisał blisko 100 prac naukowych i popularno-naukowych oraz 8 podręczników. Współuczestniczył w tworzeniu i redagowaniu czasopism, tj. Pasieka, Pszczelarstwo oraz Pszczelnicze Zeszyty Naukowe. Brał udział w kongresach Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Pszczelarskich „Apimondia”, która w 1973 r. nadała mu członkostwo honorowe.
Został również odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł 27 lutego 1980 r. w Lublinie.
Źródło: http://apiswiki.pl/w/index.php?title=Antoni_Demianowicz
